Diagnostyka i postępowanie w przypadku globalnego przeprostu oraz problemu z głową długą bicepsa

Wprowadzenie

Do naszej kliniki zgłosił się młody mężczyzna z bólem zlokalizowanym w okolicy obojczyka. Wstępna diagnostyka wskazywała, że problem może wynikać z zaburzeń w tej okolicy, jednak szczegółowa analiza oraz dalsze badania doprowadziły nas do innej przyczyny – dysfunkcji ścięgna głowy długiej bicepsa, które wyszło z rowka. Dodatkowym czynnikiem komplikującym sytuację było jego wcześniejsze naderwanie mięśnia piersiowego większego po lewej stronie. Ten przypadek to doskonały przykład na to, jak istotna jest kompleksowa diagnostyka oraz podejście całościowe w pracy z osobami o globalnym przeproście.

Wstępna ocena i diagnostyka ruchowa GSP

 

 

 

View this post on Instagram

A post shared by Global System Patterns (@global_system_patterns)

Mężczyzna zgłaszał ból w okolicy obojczyka, który nasilał się podczas ruchów kończyny górnej, szczególnie przy aktywności siłowej. W wywiadzie ujawnił, że problem pojawił się po wyciskaniu leżąc – ćwiczeniu, które jest technicznie wymagające i często prowadzi do przeciążeń u osób o nieoptymalnej biomechanice.

Wstępna diagnostyka ruchowa GSP obejmowała:

• Analizę chodu – sprawdzenie globalnych kompensacji, ustawienia kończyn oraz pracy tułowia w ruchu.

• Testy FTM – ocena funkcjonalna dała odpowiedź na kluczowe zaburzenia wzorca ruchowego, wskazując na asymetrię i brak stabilności w obręczy barkowej.

• Sprawdzenie wzorca końcowego – analiza ruchu specyficznego dla wyciskania pozwoliła określić, gdzie dochodziło do kompensacji i przeciążenia struktur.

• Palpacyjne badanie struktur mięśniowo-ścięgnistych – wykazano tkliwość w obrębie ścięgna głowy długiej bicepsa.

Testy FTM wykazały m.in. ograniczenie kontroli rotacji zewnętrznej oraz niestabilność w ustawieniu łopatki, co pozwoliło ukierunkować dalsze działania terapeutyczne.

Badania obrazowe i potwierdzenie diagnozy

Aby potwierdzić nasze przypuszczenia, pacjent został skierowany na badanie USG. Ortopeda jednoznacznie potwierdził, że ścięgno głowy długiej bicepsa wyszło z rowka, co spowodowało duże nagromadzenie płynu w tej okolicy. To odkrycie zmieniło podejście terapeutyczne i pozwoliło nam skupić się na rozwiązaniu faktycznego problemu, a nie jedynie łagodzeniu objawów.

Plan terapii – podejście całościowe

Z uwagi na globalny przeprost pacjenta oraz historię naderwania mięśnia piersiowego większego, postanowiliśmy wdrożyć postępowanie zgodnie z zasadą regresji – od najprostszych ćwiczeń do bardziej zaawansowanych wzorców ruchowych.

1. Stabilizacja obręczy barkowej

• Ćwiczenia izometryczne aktywujące stożek rotatorów

• Wzmacnianie stabilizatorów łopatki w odpowiednim ustawieniu opisane w całości na mentoringu

• Nauka prawidłowej kontroli pozycji barku przy ruchach oporowych

2. Poprawa kontroli tułowia

• Wzmocnienie mięśni głębokich poprzez włączenie reedukacji chodu oraz reedukacja sposobu napinania brzucha wraz z mięśniami dna miednicy

• Redukcja kompensacyjnego użycia prostowników grzbietu

• Ćwiczenia oddechowe wpływające na właściwą pracę przepony i kontrolę posturalną

3. Korekta wzorca wyciskania leżąc

• Zmiana ustawienia łopatek i klatki piersiowej w trakcie wyciskania

• Wprowadzenie początkowo ćwiczeń ekscentrycznych na mniejszych obciążeniach, nawet ze wskazaniem tempa 3030

• Stopniowe zwiększanie siły i kontroli w ekscentrycznej fazie ruchu

4. Reintegracja wzorców ruchowych

• Ćwiczenia z zamkniętym łańcuchem kinematycznym w celu poprawy propriocepcji

• Stopniowe dodawanie większych obciążeń w ćwiczeniach wielostawowych

• Integracja ruchu z dynamiką, np. ćwiczenia z użyciem power bandów

Podsumowanie

Ten przypadek pokazuje, jak istotna jest pełna analiza ruchowa i biomechaniczna pacjenta. Globalny przeprost może maskować rzeczywiste źródło problemu, a dokładna diagnostyka pozwala uniknąć błędnych założeń. W tym przypadku pierwotne podejrzenia dotyczące problemu w obrębie obojczyka okazały się nietrafne, a rzeczywistą przyczyną bólu była dysfunkcja ścięgna głowy długiej bicepsa. Postępowanie terapeutyczne wymagało całościowego podejścia, uwzględniającego nie tylko problem lokalny, ale także wcześniejsze urazy i wzorce kompensacyjne pacjenta.

Pełna analiza i praca nad tym przypadkiem została szczegółowo przedstawiona na mentoringu 29. >> TU KUPISZ MENTORING <<, gdzie omówiliśmy proces diagnostyczny oraz wdrożone interwencje ruchowe.