Biomechanika przeciążenia odwodziciela palucha i wpływ nieaktywności mięśnia strzałkowego długiego

1. Wprowadzenie

Przeciążenie odwodziciela palucha oraz nieaktywność mięśnia strzałkowego długiego to częste problemy biomechaniczne, które mogą prowadzić do dysfunkcji stopy, zaburzeń łuków stopy oraz przeciążeń w wyższych segmentach układu ruchu. W tym artykule przeanalizujemy, jakie dokładnie mięśnie są przeciążone i nieaktywne, czy potrzebujemy podparcia łuku podłużnego i poprzecznego oraz w jakich przypadkach stosujemy klin do przodostopia lub pelotę w celu poprawienia kąta natarcia stopy.

2. Przeciążenie odwodziciela palucha – mechanika i skutki

2.1 Anatomia odwodziciela palucha

Odwodziciel palucha (abductor hallucis) to mięsień biegnący wzdłuż przyśrodkowej strony stopy, który stabilizuje łuk podłużny i uczestniczy w kontroli pierwszego promienia podczas obciążania stopy.

2.2 Przeciążenie odwodziciela palucha – przyczyny

• Nadmierna pronacja stopy,

• Osłabienie stabilizacji łuku podłużnego,

• Niewydolność mięśnia strzałkowego długiego i tylnych struktur podudzia,

• Nieprawidłowy wzorzec chodu z kompensacją w przodostopiu.

2.3 Skutki przeciążenia odwodziciela palucha

• Ból wzdłuż przyśrodkowej krawędzi stopy,

• Podwichnięcie I kości śródstopia,

• Osłabienie pierwszego promienia i jego nadmierna ruchomość.

3. Rola mięśnia strzałkowego długiego i skutki jego nieaktywności

3.1 Anatomia i funkcja mięśnia strzałkowego długiego

Mięsień strzałkowy długi (peroneus longus) biegnie od bocznej strony podudzia i kończy się na I kości śródstopia oraz kości klinowatej przyśrodkowej.

3.2 Skutki osłabienia lub nieaktywności strzałkowego długiego

• Osłabienie stabilizacji łuku poprzecznego,

• Przesunięcie obciążeń na przyśrodkową część stopy,

• Przeciążenie odwodziciela palucha i rozcięgna podeszwowego,

• Nadmierna ruchomość pierwszego promienia, co prowadzi do niestabilności stopy.

4. Które mięśnie są przeciążone, a które nieaktywne?

4.1 Przeciążone mięśnie

• Odwodziciel palucha (abductor hallucis),

• Zginacz długi palucha (flexor hallucis longus),

• Rozcięgno podeszwowe,

• Przyśrodkowa część mięśnia brzuchatego łydki.

4.2 Nieaktywne lub osłabione mięśnie

• Strzałkowy długi (peroneus longus),

• Strzałkowy krótki (peroneus brevis),

• Mięsień piszczelowy tylny (tibialis posterior),

• Mięśnie krótkie stopy stabilizujące łuk poprzeczny.

5. Czy potrzebujemy podparcia pod łuk podłużny i poprzeczny?

5.1 Podparcie łuku podłużnego

• Zalecane w przypadku nadmiernej pronacji,

• Pomocne w redukcji napięcia odwodziciela palucha,

• Może zmniejszać kompensacyjne przeciążenie piszczelowego tylnego.

5.2 Podparcie łuku poprzecznego

• Konieczne, jeśli dochodzi do spłaszczenia przodostopia,

• Pomaga w równomiernym rozłożeniu obciążeń,

• Redukuje przeciążenia w obrębie głów II i III kości śródstopia.

6. Kiedy stosować klin do przodostopia?

Klin do przodostopia stosujemy, gdy:

• Dochodzi do nadmiernej supinacji przedniej części stopy,

• Istnieje potrzeba korekcji ustawienia I kości śródstopia,

• Przeciążenie rozcięgna podeszwowego prowadzi do bólu podeszwowej części stopy.

7. Pelota do poprawienia kąta natarcia – kiedy jest wskazana?

Pelota jest używana w celu poprawy kąta natarcia, gdy:

• Przodostopie wykazuje nadmierną ruchomość i niestabilność,

• Pacjent skarży się na ból II i III głowy śródstopia,

• Występuje potrzeba zwiększenia funkcjonalnej stabilizacji łuku poprzecznego.

8. Podsumowanie

Przeciążenie odwodziciela palucha oraz nieaktywność mięśnia strzałkowego długiego prowadzą do licznych dysfunkcji biomechanicznych stopy, wpływając zarówno na łuk podłużny, jak i poprzeczny. Poprawna diagnoza oraz odpowiednie wsparcie ortopedyczne mogą skutecznie zmniejszyć objawy i przywrócić prawidłową funkcję stopy. W zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta, stosowanie podparcia łuków, klinów oraz pelot może być kluczowe dla długotrwałej poprawy stabilności i biomechaniki chodu.

Pełne podejście do diagnostyki ruchowej przedstawiamy na szkoleniu trenera GSP >> TU MOŻESZ KUPIĆ <<